Stoicyzm zdaje się zawierać pewnego rodzaju wewnętrzną sprzeczność. Z jednej strony jest to filozofia refleksyjna i kontemplatywna, nawołująca do akceptacji losu i wyrażająca podziw oraz zachwyt nad strukturą świata. Z drugiej jednak strony stoicyzm to filozofia czynu, motywująca swoich zwolenników do podejmowania wartościowych działań, a nawet definiująca człowieka w kategoriach specyficznego sposobu działania właśnie. Zapraszam do wysłuchania odcinka, w którym, sięgając do mniej znanych antycznych źródeł, analizuję i wyjaśniam założenia leżące u podstaw stoickiej filozofii czynu oraz fakt, że nie kłóci się to z bardziej kontemplacyjną wykładnią istoty stoicyzmu.
