Co widzi współczesny człowiek patrząc w rozgwieżdżone niebo? Dający otuchy ład, rozum, bezpieczeństwo, czy raczej wzbudzający uczucie niepokoju i zagubienia nieskończony, zimny, pusty ogrom? Stoicy mówią o logosie i opatrzności. Perspektywa kosmiczna ma nas na to doświadczenie naprowadzić. Ale czy współczesny człowiek potrafi pójść tym tropem? Czy ten trop wciąż jest jeszcze dla nas możliwy? Zapraszam do słuchania.
